Maandag 17 december 2012
We slapen tot 8u15 vandaag. Dan wil Harte graag opstaan. Op het menu staan bokes met kaas en confituur. Om half elf komt de kinesist. Om 11 uur komt juf Chris. Ze maakt samen met Harte een schrijfoefening en een nieuwjaarsbrief.
Ook Monique, de kinderpsychologe komt eens kijken. Ze vindt dat we met het hele gezin goed aan elkaar hangen en vindt dit leuk om zien. Ze vraagt hoe lang het geleden is dat Harte en Jenne elkaar gezien hebben. Dat is al wel een tijdje geleden. Het bezoek van afgelopen weekend werd geannuleerd wegens een veel te grote verkoudheid. We richten ons vooral op Tijl en ontzagen onbewust Jenne (omwille van zijn leeftijd, twee jaar) misschien een beetje te veel. Monique bedenkt dat we Harte en Jenne met elkaar kunnen laten skypen (Tijl en Jenne hebben allebei een dikke valling en dat kunnen we nu wel missen). Dit wordt dan ook georganiseerd en Jenne zegt heel klaar en duidelijk ‘Hallo Harteke’, er worden liedjes gezongen, mopjes verteld en gekke bekken getrokken. Sofie van de crèche zegt dat Jenne met een pop speelde en zei ‘Harteke slaapt’, en verder ging spelen met de auto’s. Hij is er toch ook op zijn manier mee bezig.
Monique zal een dagschema brengen zodat iedereen weet wanneer wie komt. De dokters en de verpleegsters die hebben natuurlijk voorrang. Maar het is vooral bedoeld voor de kine, de kleuterjuf, de muziektherapeute, de begeleidster van de speelzaal, … De voormiddagen zijn hier echt drukbezet.
Wanneer de dokters nog eens langskomen, is er sprake van nog twee scans: een van haar hoofd en een van haar ruggengraat. Paniek, waarom een scan van de ruggengraat? Weer een stomp in de maag. Het is ergens logisch dat ze willen kijken of er geen uitzaaiingen zijn, maar toch… ‘ook dat nog’, denk je dan. En de dokteres kijkt net iets te bezorgd, vinden papa en mama allebei. Ze vertellen ons dat de chirurgen deze namiddag terug gaan komen om te bekijken of de operatie die morgen ingepland staat (het inwendig brengen van de drains) door kan gaan of niet. We hopen enerzijds van wel, maar hebben de kleurveranderingen van het hersenvocht minutieus gevolgd, en veel verbetering zien we niet.
Het wordt een namiddag waarin je de onzekerheid en spanning voelt.
Govert, Lotta, Ester, en Toon komen op bezoek. Het is toch wel een bedrukte sfeer die Harte ook aanvoelt. Ze is verdrietig en terughoudend vandaag, we zijn allen wat minder gelukkig. De spelletjesmevrouw komt ’s namiddags Harte nog een uurtje animeren, het hele bezoek verhuist een tijdje naar de gang.
Het wachten op de chirurgen duurt gevoelsmatig uiteraard veel te lang, het is bijna 18 u als ze langskomen. Ze geven de hele uitleg. Er zal dinsdag toch geopereerd worden. ’s Morgens was er een staalafname van het hersenvocht en dat hebben ze nu geanalyseerd. De resultaten geven aan dat de hoeveelheid rode bloedcellen beperkt zijn, maar aansluitend wordt wel gezegd dat langer wachten te riskant is. De kans op infecties neemt immers toe, of erger, slechte cellen zouden zich met het hersenvocht kunnen vermengen; die zijn nog dikker dan rode bloedcellen… Er volgt een hele technische uitleg rond terugslagklepjes. Er zullen twee interne drains gelegd worden. De ene met terugslagklep, de andere (degene waarbij de meeste risico’s zijn op verstopping) zonder. De chirurgen proberen ons gerust te stellen met voorbeelden uit het verleden, we zijn niet volledig overtuigd. Het is sowieso een riskante operatie. Maar een noodzakelijke operatie die moet gebeuren vooraleer er met de bestraling gestart kan worden.
Ondanks de risico’s zijn we toch tevreden, een volgende stap is nu concreet.
Enkele collega’s van papa komen op bezoek. Het begrip ‘collega’s’ is relatief, het waren 2 tijdelijke krachten die voor de kerstvakantie stoppen, en dan nog de stagiair. Papa weet niet of hij deze week nog op het werk passeert en wil hen dan toch nog zien. Ze maken kennis met Harte die uiteraard haar kunstjes op de Ipad toont. Nadien gaan ze nog een tijdje in de zetelhoek op de gang zitten zodat papa voldoende stoom kan aflaten. Bedankt Esther, Sabrina en Delphine voor het luisterende oor. Ilse is ondertussen ook toegekomen en brengt een kleurrijke zelfgemaakte pyjama mee. Met drukknopjes langs de volledige zijkant, handig om de draadjes tussendoor te steken. Harte doet hem ’s avonds meteen aan.
Mama heeft nog afgesproken met ‘de vriendinnen van de krachtbal’ (Ellen, Carole, Mie en ook Lotta komt nog) en Bart. Een avondje waar veel over Harte wordt gesproken; er is ook ruimte voor de echte ‘girlstalk’. Carole en Mie, iemand van het toneel zei ooit ‘je leeft maar één keer, geen tijd voor een repetitie’. Dus aan beiden: gewoon gaan